Het Kwaloceen

 Het Kwaloceen

Jezus deelde het brood. Het was ongelofelijk, met maar ene brood bleef hij delen. Van een eindig, rigide object, een simpel brood, maakte Jezus een oneindig, haast vloeibaar verschijnsel.

Nu ik het zo opschrijf doet dit me meer dan een beetje denken aan de volgende herinnering: Ik liep samen met mijn hondje Wissie langs de Duindorpse kustlijn. Na ongeveer drie kilometer richting Kijkduin gewandeld te hebben gingen we rechtsomkeer. We waren bijna terug waar we begonnen waren. We moesten nog ongeveer één kilometer en toen zagen we haar. Eerst zagen we de mensen die om haar heen stonden. Drie oudere, stevige, vrouwen die foto’s van haar aan het maken waren. Toen zagen we haar zelf. Ik wist niet wat ik zag. Ik moest twee, of wel drie keer kijken voor ik het begreep. Ik zal het nu maar uit de doeken doen: Het betrof een gigantische kwal van zeker vijftig centimeter hoog en vijftig bij dertig centimeter breed. Ik denk dat het beest wel vijfentwintig kilo woog! Wissie was er niks bij met haar schamele zes kilogram. (Soms ben ik zo ontzettend verbaasd dat slechts zes kilogram zo vol van liefde en schoonheid zit. Zo'n stralend hartje van goud gevuld met een onuitdrukbare hoeveelheid liefde en schoonheid in een schamele zes kilogram, dat is toch een groot wonder!)

Nu was ik hier zo ondersteboven van, van die vijfentwintig kilo wegende kwal, dat ik die avond erop, op een verjaardag van iemand die ik eigenlijk niet goed ken (en waarvoor ik misschien ook niet was uitgenodigd), er aan één stuk door over gesproken heb. Het toeval wilde dat één van de andere gasten een kwallenexpert was. De dame in kwestie heeft me uitgelegd dat vanwege de opwarming van de aarde en dus ook de zeeën en oceanen, de kwallen steeds verder door kunnen groeien. Dat er zelfs kwallen zijn met en dwarsdoorsnede van twee meter!

Ze vertelde me nog veel meer over deze schepselen. Zo blijkt dat ze zelf geen koers kunnen bepalen, ze drijven met de stroom mee. Zo ontstaan er kluwen met kwallen die zo groot zijn dat je ze vanaf de ruimte kunt zien. Duizenden kilometers kwal. Deze kluwen hebben iets voor elkaar gekregen waar geen milieurechtenactivist tegenop kan. Ze leggen namelijk met regelmaat diverse kerncentrales stil. Deze centrales moeten, heb ik me dus gisteravond laten vertellen door de expert, gekoeld worden. De kluwe verstopt echter het ganse koelsysteem waardoor de boel dus plat komt te liggen.

Je zou wellicht zeggen: ‘Schiet ze dan maar neer! Maak ze af!’ Maar dit is dus het bijzondere. Hetgeen wat ik u al de vanaf het begin van dit verhaal vertellen wil. Dit is onmogelijk! Het moment dat de kwal gevangen of geschoten wordt, laat het miljoenen zogenoemde poliepen los, identiek aan zijn of haar DNA. Regelrechte klonen. U heeft misschien onlangs geleerd dat deze wereldse tijdsperiode, deze wereldse tijdsperiode waarin wij nu leven, het Antropoceen wordt genoemd. Maar ik zeg u dit is volstrekte larie! Dit is het Kwaloceen.